helenaatje's Logboek, 31 okt 19

Varkensmignonette, spruitjes met ui en spek, gebakken peterseliewortel en puree van pompoen 😋  

Lekker! 

Waar koop je de peterseliewortel aub.? 

Liliana, al wekenlang was ik op zoek (zelfs al in een Jumbo in Nederland, wonen niet ver van de grens) 😊 Uiteindelijk in de AH gevonden (andere keren lag hij er niet). Colruyt schijnt ook soms een kleine voorraad te hebben. Kwestie van toeval, vermoed ik 😊  

Voor mij is de grens ook niet ver, Putte-Kapellen. We zitten in Merksem, dus vlakbij A'pen, maar met alle gebroddel met werken ben ik met m'n elektrisch paard rapper langs de fietsostrade aan de grens. Soms peddel ik ook verder. Limiet is Koewacht links en Baarle aan de rechterkant haha maar dan mag het iets warmer zijn dan nu en met een zonneke. Er zijn hier in de buurt supermarkten zat, maar tot nu toe heb ik de peterseliewortel nog niet ontdekt. OK, ik blijf toeren tot ik dat vastheb, lijkt me een 'moet ik toch eens proeven' groente😊. 

Hahaha, dat treft, wij wonen o.a. bij de kust en dus liggen Sluis, Aardenburg, Oostburg op een steenworp. Gingen nu niet speciaal voor peterseliewortel, dat nu ook weer niet 😉, maar toch eens gekeken toen we er waren. Heb daar óók Slimpie gekocht (suikervrije "siroop", maar is geen siroop zoals Teisseire, die is nogal zoet en stroperig, Slimpie heeft ook suikervrij snoep en ijsjes, niks voor mij, maar wel voor de kinderen, niet op dieet, ze staan al mager, maar beter voor hun tanden 😬). En véél meer keuze in suikervervangers,... Hier ook keuze zat: Colruyt, AH, Delhaize, Lidl, Aldi,... Was puur toevallig in de AH (waar ik trouwens enkel af en toe ga voor interessante Bonusacties hahaha 

Aan die kanten kom ik graag als er gewandeld moet worden. En Oostburg = eenhoorns. stokpaardje van onze oudste dochter.  

Idem, wij zien het ook als "wandelzondagbestemming" 😊 Was al zo toen ik zelf kind was. Mijn grootouders kenden het nog als smokkelroute in WO 2. De eenhoornstad 😉 En ook Jantje van Sluis 😊  

GEVONDEN👍. Zondags fietstochtje naar het boerenmarktje voorbij Kapellen. 14 kramen en een paardekop, maar wel gezellig en kijk, 1 groentenkraam en prijs, peterseliewortel!! En ook plezant...ik wou paddenstoeltjes, die man zet een papieren zakje op de weegschaal en zegt, schep maar. Telkens tussenin noteerde hij rustig de prijs per soort, en zo heb ik cantharel, shiitake, kastanjechamp's, witjes en bruintjes, en nog waar ik de naam van kwijt ben😊. En dan heb ik ook nog verse ingelegde zure mosseltjes bij, mispel-sinaasconfituur en pompoen-sinaas-citroencitroen...gezoet met appeldik. Ik weet nu waarheen op zondag. Ik fietste blij terug naar huis en was wel te lui om m'n regenjas uit de fietszak te halen toen het begon te zeveren. thuis even onder een douchke en op de weegschaal...108,8!!! Maar dat ga ik even niet registreren want ik moet nog eten haha. (normaal registreer ik op maandag). 

geen citroencitroen maar citroenconfituur natuurlijk🤣 

Super van jou, Liliana 💪 Laat het je smaken, kan niet wachten tot ik kan meegenieten van wat je ermee hebt gemaakt 😊 Wat gaat dat plotseling als een trein, zeg 👍 Ik heb er zaterdag géén gevonden in de AH 😬 Helaas... En dan vandaag over de middag telefoon, de oma van mijn man (98 lentes) ligt op sterven... Dus nog afscheid gaan nemen en nu pas de "lunch" achter de kiezen... Ach ja, ik ga komende week wel nog eens langs Holland 😉  

Hmmm...heb nog 2 grote wortelen, de peterseliewortel, 2 overgebleven wortelen...zag ergens rösti met een biefstukje en rucola en co, op een ander puree met de p.wortel en wortel, en met p.wortel en pompoen, peterseliewortelpuree met cantharellen, veenbessencompote, eendenborstfilet...denk dat het daar ergens gaat tussenin zitten. Al lijken frietjes van de p.wortel ook een idee. Echt een veelzijdige groente weer, bedankt voor het idee. (en als je erover krast met je vingernagel komt de geur ook zalig in je neus, dank je markkramer👃😊)  

1 keer wortelen was genoeg, mijn tikgedrag trekt op niks vandaag!!! 

oma...98 is enorm veel lentes, en toch blijft het altijd moeilijk om afscheid te nemen, al ken ik je niet persoonlijk (al voelt het soms wel zo), mijn gedachten zijn bij jullie. 

Dank je wel, Liliana. Oma, 98, het is goed zo... Prima tot haar 95, vanaf dat moment ging het moeilijk... Mijn grootouders zijn 3 en 4 jaar geleden overleden: mijn oma na een kort ziekbed, mijn opa nog heel kwiek en gezond, heel banaal, zijn scheenbeen gestoten tegen zijn bed, zo'n spatader-bubbel (wij noemen dat variezen hier in West-Vlaanderen) en dood gebloed, ook kort. Wij staan daar nogal nuchter in, het hoort bij het leven... Mensen willen altijd rond een geboorte "aanwezig" zijn, maar sterven ligt zo moeilijk... Maar óók dat doet iemand maar één keer en helemaal alleen... Die laatste reis, ik vind het even belangrijk om daar deel van uit te maken als die eerste reis... Óók onze kinderen. Wij zijn al wat gewoon, mijn man en ik hebben al geen vader meer van kindsbeen af, dus wschl zien wij dat daarom in een ander perspectief.... Ik ben dankbaar voor álle mooie momenten... 

Ik ben nog altijd dankbaar dat ik mijn moeders hand kon vasthouden op het einde. Ik was ook maar 5 jaar oud toen ik m'n vokke moest afgeven aan TBC, hij was pas 29 en had nooit gerookt, wel gewerkt in een meelfabriek. Moeder was ook pas 52, baarmoederhalskanker en te koppig om op tijd naar een dokter te stappen. Grootouders...enkel de moeder van mijn moeder, zij heeft me mee grootgebracht en is kort na ons huwelijk overleden, en de ouders van m'n man zijn enkele jaren geleden op een gezegende leeftijd bijna gelijktijdig overleden. En ja, het hoort bij het leven. we hadden gisteren wafelbak bij 1 van onze schoonbroers 'onze Jan'. Hij heeft jaren geleden z'n vrouw moeten afgeven aan kanker. Nu heeft hij zelf een hersentumor, is een voet afgezet door embolie, krijgt nog hoogstens enkele maanden. Maar heeft toch een prothese laten maken en ziet revalidatie helemaal zitten. We zaten daar rond de tafel. 2 broers met vrouw, 2 broers single, waarvan 1 die blind is na een zelfmoordpoging, 2 zussen met echtgenoot. En toen iedereen begon over z'n mankementjes en aantal pillen liet ik me tegen hem ontvallen, 'ja sorry Jan, ik denk dat gij hier de gezondste bent' (ik schrok van mezelf). En hij...schoot in de slappe lach⭐ 

over mijn grootmoeder moet ik nog even kwijt dat ze ook soms een beschermengel is geweest tegen m'n stiefvader die z'n poten niet kon thuishouden. Hij is trouwens de aanleiding geweest voor mijn dik worden. Toen ik mondiger werd heb ik hem ooit de vraag gesteld waarom hij mij niet gerust kon laten en het antwoord was "ge moest maar zo schoon ni zijn". Voor mij het begin van me vol te vreten, en mezelf te blijven openkrabben als ik ergens een puistje of zo had. Het idee was dat ik dan geen last van 'vieze mannen' zou hebben. Dat ik daar overheen geraakt ben, daar mag ik mijn man op m'n knieën voor bedanken, maar het heeft veel jaren en stapje voor stapje gekost en 100% verdwijnt het nooit. En ik weet niet of het mag (anders moet admin. het maar verwijderen)...mijn schoonbroer heeft een heel rijk leven gehad en ziet nu ook nog de schoonheid in veel dingen. Persoonlijke dingen zijn van de site verwijderd inmiddels. http://www.natureview.be/index.html De reizen kon hij maken omdat de hij ook in opdracht van organisaties en z'n werkgever fotografeerde. 

Ik ben er sowieso van overtuigd dat beide zaken niet los van elkaar gezien kunnen worden... Lichaam en geest, onlosmakelijk met elkaar verbonden... Ik vermoed velen hier... Stiefvaders, zwijg me ervan... Sinds ik zelf een gezin heb begon me pas veel te dagen (wreed laat dus), ik hoef bijvoorbeeld geen contact meer met mijn moeder en dat is goed zo, niet omwille van wat ze deed (doodbraaf mens), maar eerder omwille van wat ze niet deed. Dat begreep ik pas toen ik zelf kinderen kreeg, blijf dat raar vinden. De cirkel is wel doorbroken... Ik ben al eens gaan kijken op de site, prachtig 😍 Wat een voorrecht 😊 

Ik heb ook jarenlang mijn moeder verweten voor wat ze niet deed. Toen ze ziek werd heeft mijn stiefvader haar in de steek gelaten (net als z'n 1ste vrouw trouwens, dat wist moeder ook pas later). Toen zijn we terug iets naar elkaar toegegroeid, maar pas op haar sterfbed bekende ze dat ze wist wat er gebeurde in huis. En dat ze bang was om alleen te staan, niet zonder zijn loon kon, niet tegen hem op durfde te komen. Ik begreep het niet en ook nu nog niet helemaal want vanaf m'n 13de werkte ik mee en hadden we 3 lonen. er werd door hun beiden wel gerookt, duchtig gedronken en moeder nam ook nogal wat kalmeringsmiddelen, er werd ook al eens gevochten waarbij dan het een en ander sneuvelde. Mijn jeugd heeft mij ook ijzersterk gemaakt op sommige punten. Niemand moet m'n kinderen verkeerd behandelen, drank en co. zijn altijd uit m'n verdere leven gebleven. Ze zei me ook dat ze jaloers was dat ik een mooi gezin had. Op het einde waren onze rollen omgedraaid en voelde ik mij de moeder die haar kind troost, ik heb haar vergeven, maar de vragen blijven. En ook het achteraf weten dat ik niet de enige was die door die man belaagd werd, en er nooit voor gestraft is.