Dag meid. Ik ben ook niet de oudste hier, maar ik heb ook al vanalles meegemaakt. Net zoals jij vechtte ik met mijn gewicht. Net zoals jij probeerde ik na een bepaald punt te stoppen. Het probleem is dat je streefgewicht altijd lager wordt en je niet meer wil stoppen. Maar vroeger zakte ik door mijn benen en kon ik niet slapen van de honger. De minste fysieke activiteit vroeg enorm veel van mijn lichaam. Na jaren te vechten, zit ik terug op mijn origineel gewicht. Dat lijkt nu een absolute horror voor jou, dat begrijp ik. Maar ik vraag van jou: doe je lichaam dit niet aan. Die pijn verdien je niet.